Waarom wordt goede schapenwol weggegooid?

Schapenwol is een fantastisch materiaal, het is duurzaam, zeer comfortabel en een natuurlijk materiaal dat niet bijdraagt aan de plastic soep. Maar er is ook veel kritiek, en terecht, vanwege de milieubelasting en het dierenleed. Daarom stoort het me zo dat we schapenwol importeren van de andere kant van de wereld, terwijl schapenwol uit de buurt letterlijk als afval wordt weggegooid.

De textiel- en wolindustrie waren ooit heel belangrijk in Spanje. Merinoschapen, waar Australiërs tegenwoordig goede zaken mee doen, komen oorspronkelijk uit Spanje. Tot 1800 waren er bijna honderd wolwasserijen als belangrijke punten in de economische geografie van het land. Dat lees ik in deze Spaanse studie Lana sucia, lana lavada

Toen schapen scheren duurder werd dan de wol zelf

Maar ergens ging het helemaal mis. In 2004 daalde de prijs per kilo Spaanse merinowol van 70 cent naar 42 cent. Hierdoor werd het scheren van een schaap duurder dan de wol.

In 2016-2017, waren de belangrijkste landen waar wol werd geproduceerd en geexporteerd Australie, China, de Verenigde Staten en Nieuw Zeeland.

De schaapherders bij mij in de buurt houden geen schapen voor de wol. Het is vooral voor het vlees. Naar mijn mening hebben deze schapen een veel beter leven dan de dieren van de bio-industrie. Ze grazen elke dag in de buitenlucht. En de wol van deze schapen zou soms de wol kunnen vervangen van verre schapen die in slechtere omstandigheden leven.

Hoe hergebruik je deze schapenwol?

Toen ik deze wol zelf waste, kaarde en verviltte, bleek het een heel goede viltwol te zijn. Ik heb gemerkt dat het beter en makkelijker vilt dan de beste merinowol. En de wol is erg zacht. Ik heb er verschillende sloffen mee gemaakt en zijn heel fijn om te dragen.

Maar de wol zelf wassen en kaarden is niet echt een optie. Het is onmogelijk om wol van een kudde schapen zelf te wassen.

Er is bijna niets meer over van de eens honderd wolwasserijen

Meer dan een jaar heb ik gezocht naar een wolwasserij die de wol van 600 schapen kon wassen. Tevergeefs, want de weinige wasserijen die nog bestaan, wassen alleen in bulk. Eindelijk heb ik een wasserij gevonden die bereid is om af en toe kleinere partijen wol te wassen.

Mijn contactpersoon in de wolwasserij heeft een prachtige ambitie. Om weer te kunnen concurreren met de wol van Australische en Nieuw-Zeelandse schapen, moeten boeren gemotiveerd worden om de schapen beter te verzorgen en betere wol te krijgen, zegt hij. En ik zou daaraan willen toevoegen: een beter leven voor de schapen, minder vervuiling bij het wassen van de wol en ook minder transport over lange afstanden en minder afval.

Mijn doel is om de wol te laten wassen

Mijn doel is om de wol te laten wassen. Dus nu kijk ik naar de mogelijkheid om de wol te laten scheren, het transport te regelen, dat moeilijk is vanwege de regelgeving, en de opslag en verwerking van de wol. En hoe je wol op een natuurlijke manier kunt verven. Want het chemisch verven van wol en textiel is extreem vervuilend. Ik weet niet of het zal werken. Maar ik ga het proberen.